ضریب همکاری گروهی نویسندگان مقالات مجله پژوهش در پزشکی

چکیده سابقه و هدف: همکاری علمی یکی از ویژگی های اصلی نظام پژوهشی می باشد که به سرعت در حال رشد است و همکاری پژوهشی اغلب به عنوان راه حل موثری در دستیابی به دانش و فناوری علمی برای کشورها محسوب می گردد، به طوری که هم نویسندگی و همکاری در نگارش مقالات یکی از شاخص های بررسی اعتبار مقالات علمی می باشد. با توجه به خلاء اطلاعاتی در رابطه با میزان مشارکت نویسندگان مقالات در مجله پژوهش در پزشکی، این تحقیق با هدف تعیین ضریب همکاری گروهی نویسندگان مقالات مجله پژوهش در پزشکی از سال 1386 تا 1390 انجام گرفت. روش بررسی: پژوهش حاضر به روش مقطعی انجام گرفت. جامعه پژوهش شامل کلیه مقالات منتشره در سال های بررسی بود. 250 مقاله چاپ شده از نظر تعداد و جنسیت نویسندگان مشخص و ضریب همکاری گروهی بین نویسندگان محاسبه شد. جمع آوری داده ها از طریق مراجعه به اصل مقالات و جهت ورود اطلاعات از نرم افزارexcel استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و فرمول محاسبه ضریب همکاری انجام گردید. یافته ها: 250 مقاله مورد بررسی دارای 1020 نویسنده بود. میانگین (±انحراف معیار) تعداد نویسندگان 94/1±08/4 و بیشترین تعداد مقالات توسط 4 نویسنده نوشته شده بود. درسال های مورد بررسی گرایش نویسندگان به تک نویسندگی کاهش یافته، به طوری که ضریب همکاری نویسندگان در سال های مورد بررسی از 64 صدم در سال 1386 به 76 صدم در سال1390 افزایش یافت که نشان می دهد نویسندگان مقالات این نشریه، تمایل به تولید آثار مشترک دارند. نتیجه گیری: به نظر می رسد نویسندگان مقالات مجله پژوهش در پزشکی گرایش زیادی به همکاری گروهی داشته که این همکاری با گذشت زمان سیر صعودی را نشان می دهد. با توجه به این که مشارکت جمعی منجر به افزایش کیفیت فعالیت های پژوهشی می-شود انتظار می رود اقدامات لازم توسط مسئولین امور پژوهشی جهت افزایش میزان همکاری محققین در فعالیت های پژوهشی انجام گیرد. واژگان کلیدی: هم نویسندگی، ضریب همکاری گروهی، مجله پژوهش در پزشکی، مقالات علمی.